хрантутеше

Речник на българския език

1. хрантутеше — мин. несв. вр., 2 л., ед. ч.

хрантутеше е производна форма на хрантутя (мин. несв. вр., 2 л., ед. ч.).

2. хрантутеше — мин. несв. вр., 3 л., ед. ч.

хрантутеше е производна форма на хрантутя (мин. несв. вр., 3 л., ед. ч.).