хитрувахте

Речник на българския език

1. хитрувахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

хитрувахте е производна форма на хитрувам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. хитрувахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

хитрувахте е производна форма на хитрувам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).