фукнете

Речник на българския език

1. фукнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

фукнете е производна форма на фукна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. фукнете — повелително наклонение, мн. ч.

фукнете е производна форма на фукна (повелително наклонение, мн. ч.).