упокоявал

Речник на българския език

1. упокоявал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

упокоявал е производна форма на упокоявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. упокоявал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

упокоявал е производна форма на упокоявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. упокоявал — мин. деят. св. прич. м. р.

упокоявал е производна форма на упокоявам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. упокоявал — мин. деят. несв. прич. м. р.

упокоявал е производна форма на упокоявам (мин. деят. несв. прич. м. р.).