умопобъркали

Речник на българския език

1. умопобъркали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

умопобъркали е производна форма на умопобъркам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. умопобъркали — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

умопобъркали е производна форма на умопобъркам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

3. умопобъркали — мин. деят. св. прич. мн. ч.

умопобъркали е производна форма на умопобъркам (мин. деят. св. прич. мн. ч.).

4. умопобъркали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

умопобъркали е производна форма на умопобъркам (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).