удостоил си

Речник на българския език

1. удостоил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

удостоил си е производна форма на удостоя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. удостоил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

удостоил си е производна форма на удостоя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).