удостоило е

Речник на българския език

1. удостоило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

удостоило е е производна форма на удостоя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. удостоило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

удостоило е е производна форма на удостоя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).