требил е

Речник на българския език

1. требил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

требил е е производна форма на требя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. требил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

требил е е производна форма на требя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).