трансмутирал

Речник на българския език

1. трансмутирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

трансмутирал е производна форма на трансмутирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. трансмутирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

трансмутирал е производна форма на трансмутирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. трансмутирал — мин. деят. св. прич. м. р.

трансмутирал е производна форма на трансмутирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. трансмутирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

трансмутирал е производна форма на трансмутирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).