стенете

Речник на българския език

1. стенете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

стенете е производна форма на стена (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. стенете — повелително наклонение, мн. ч.

стенете е производна форма на стена (повелително наклонение, мн. ч.).