срутил си

Речник на българския език

1. срутил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

срутил си е производна форма на срутя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. срутил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

срутил си е производна форма на срутя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).