светете

Речник на българския език

1. светете — повелително наклонение, мн. ч.

светете е производна форма на светя (повелително наклонение, мн. ч.).

2. светете — повелително наклонение, мн. ч.

светете е производна форма на светя (повелително наклонение, мн. ч.).

3. светете — повелително наклонение, мн. ч.

светете е производна форма на светя (повелително наклонение, мн. ч.).