самоуспокоявало съм

Речник на българския език

1. самоуспокоявало съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самоуспокоявало съм е производна форма на самоуспокоявам (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоуспокоявало съм — преизк. накл., сег. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самоуспокоявало съм е производна форма на самоуспокоявам (преизк. накл., сег. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).

3. самоуспокоявало съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самоуспокоявало съм е производна форма на самоуспокоявам (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).