самоунищожило

Речник на българския език

1. самоунищожило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоунищожило е производна форма на самоунищожа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоунищожило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоунищожило е производна форма на самоунищожа (мин. деят. св. прич. ср. р.).