самоунижил си

Речник на българския език

1. самоунижил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоунижил си е производна форма на самоунижа (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самоунижил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоунижил си е производна форма на самоунижа (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).