самоунижили

Речник на българския език

1. самоунижили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самоунижили е производна форма на самоунижа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самоунижили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

самоунижили е производна форма на самоунижа (мин. деят. св. прич. мн. ч.).