самоунижало

Речник на българския език

1. самоунижало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоунижало е производна форма на самоунижа (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоунижало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самоунижало е производна форма на самоунижа (мин. деят. несв. прич. ср. р.).