саморегулирало

Речник на българския език

1. саморегулирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

саморегулирало е производна форма на саморегулирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. саморегулирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

саморегулирало е производна форма на саморегулирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. саморегулирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

саморегулирало е производна форма на саморегулирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. саморегулирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

саморегулирало е производна форма на саморегулирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).