саморазпуснали

Речник на българския език

1. саморазпуснали — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

саморазпуснали е производна форма на саморазпусна (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. саморазпуснали — мин. деят. св. прич. мн. ч.

саморазпуснали е производна форма на саморазпусна (мин. деят. св. прич. мн. ч.).