самопогълнете

Речник на българския език

1. самопогълнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

самопогълнете е производна форма на самопогълна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. самопогълнете — повелително наклонение, мн. ч.

самопогълнете е производна форма на самопогълна (повелително наклонение, мн. ч.).