самоотрекло

Речник на българския език

1. самоотрекло — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоотрекло е производна форма на самоотрека (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоотрекло — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоотрекло е производна форма на самоотрека (мин. деят. св. прич. ср. р.).