самоотлъчвал си

Речник на българския език

1. самоотлъчвал си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоотлъчвал си е производна форма на самоотлъчвам (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самоотлъчвал си — преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоотлъчвал си е производна форма на самоотлъчвам (преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

3. самоотлъчвал си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоотлъчвал си е производна форма на самоотлъчвам (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).