самоопрашило

Речник на българския език

1. самоопрашило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоопрашило е производна форма на самоопраша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоопрашило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоопрашило е производна форма на самоопраша (мин. деят. св. прич. ср. р.).