самоопрашил

Речник на българския език

1. самоопрашил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоопрашил е производна форма на самоопраша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самоопрашил — мин. деят. св. прич. м. р.

самоопрашил е производна форма на самоопраша (мин. деят. св. прич. м. р.).