самоопрашело

Речник на българския език

1. самоопрашело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоопрашело е производна форма на самоопраша (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоопрашело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самоопрашело е производна форма на самоопраша (мин. деят. несв. прич. ср. р.).