самоограничило е

Речник на българския език

1. самоограничило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоограничило е е производна форма на самоогранича (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоограничило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоограничило е е производна форма на самоогранича (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).