самоограбвал

Речник на българския език

1. самоограбвал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоограбвал е производна форма на самоограбвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самоограбвал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоограбвал е производна форма на самоограбвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самоограбвал — мин. деят. св. прич. м. р.

самоограбвал е производна форма на самоограбвам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самоограбвал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самоограбвал е производна форма на самоограбвам (мин. деят. несв. прич. м. р.).