самообявявал

Речник на българския език

1. самообявявал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообявявал е производна форма на самообявявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самообявявал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообявявал е производна форма на самообявявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самообявявал — мин. деят. св. прич. м. р.

самообявявал е производна форма на самообявявам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самообявявал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самообявявал е производна форма на самообявявам (мин. деят. несв. прич. м. р.).