самообучавало

Речник на българския език

1. самообучавало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самообучавало е производна форма на самообучавам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самообучавало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самообучавало е производна форма на самообучавам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самообучавало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самообучавало е производна форма на самообучавам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. самообучавало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самообучавало е производна форма на самообучавам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).