самообучавал

Речник на българския език

1. самообучавал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообучавал е производна форма на самообучавам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самообучавал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообучавал е производна форма на самообучавам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самообучавал — мин. деят. св. прич. м. р.

самообучавал е производна форма на самообучавам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самообучавал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самообучавал е производна форма на самообучавам (мин. деят. несв. прич. м. р.).