самообслужило

Речник на българския език

1. самообслужило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самообслужило е производна форма на самообслужа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самообслужило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самообслужило е производна форма на самообслужа (мин. деят. св. прич. ср. р.).