самообслужил

Речник на българския език

1. самообслужил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самообслужил е производна форма на самообслужа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самообслужил — мин. деят. св. прич. м. р.

самообслужил е производна форма на самообслужа (мин. деят. св. прич. м. р.).