самообслужело

Речник на българския език

1. самообслужело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самообслужело е производна форма на самообслужа (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самообслужело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самообслужело е производна форма на самообслужа (мин. деят. несв. прич. ср. р.).