самообладаели

Речник на българския език

1. самообладаели — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самообладаели е производна форма на самообладая (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самообладаели — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самообладаели е производна форма на самообладая (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).