самооблагаха

Речник на българския език

1. самооблагаха — мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самооблагаха е производна форма на самооблагам (мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самооблагаха — мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.

самооблагаха е производна форма на самооблагам (мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.).