самооблагало е

Речник на българския език

1. самооблагало е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самооблагало е е производна форма на самооблагам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самооблагало е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самооблагало е е производна форма на самооблагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самооблагало е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самооблагало е е производна форма на самооблагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).