самооблагало

Речник на българския език

1. самооблагало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самооблагало е производна форма на самооблагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самооблагало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самооблагало е производна форма на самооблагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самооблагало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самооблагало е производна форма на самооблагам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. самооблагало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самооблагало е производна форма на самооблагам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).