самооблагал

Речник на българския език

1. самооблагал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самооблагал е производна форма на самооблагам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самооблагал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самооблагал е производна форма на самооблагам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самооблагал — мин. деят. св. прич. м. р.

самооблагал е производна форма на самооблагам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самооблагал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самооблагал е производна форма на самооблагам (мин. деят. несв. прич. м. р.).