самонасочвал

Речник на българския език

1. самонасочвал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самонасочвал е производна форма на самонасочвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самонасочвал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самонасочвал е производна форма на самонасочвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самонасочвал — мин. деят. св. прич. м. р.

самонасочвал е производна форма на самонасочвам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. самонасочвал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самонасочвал е производна форма на самонасочвам (мин. деят. несв. прич. м. р.).