самонаречало

Речник на българския език

1. самонаречало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самонаречало е производна форма на самонарека (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самонаречало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самонаречало е производна форма на самонарека (мин. деят. несв. прич. ср. р.).