самонаречали

Речник на българския език

1. самонаречали — преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.

самонаречали е производна форма на самонарека (преизк. накл., сег. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самонаречали — мин. деят. несв. прич. мн. ч.

самонаречали е производна форма на самонарека (мин. деят. несв. прич. мн. ч.).