самонаречал

Речник на българския език

1. самонаречал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самонаречал е производна форма на самонарека (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самонаречал — мин. деят. несв. прич. м. р.

самонаречал е производна форма на самонарека (мин. деят. несв. прич. м. р.).