самонарекло

Речник на българския език

1. самонарекло — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самонарекло е производна форма на самонарека (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самонарекло — мин. деят. св. прич. ср. р.

самонарекло е производна форма на самонарека (мин. деят. св. прич. ср. р.).