самонарекли

Речник на българския език

1. самонарекли — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

самонарекли е производна форма на самонарека (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. самонарекли — мин. деят. св. прич. мн. ч.

самонарекли е производна форма на самонарека (мин. деят. св. прич. мн. ч.).