самоналожило

Речник на българския език

1. самоналожило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоналожило е производна форма на самоналожа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоналожило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоналожило е производна форма на самоналожа (мин. деят. св. прич. ср. р.).