самоналожил

Речник на българския език

1. самоналожил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоналожил е производна форма на самоналожа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самоналожил — мин. деят. св. прич. м. р.

самоналожил е производна форма на самоналожа (мин. деят. св. прич. м. р.).