самоимунизирало

Речник на българския език

1. самоимунизирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоимунизирало е производна форма на самоимунизирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоимунизирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самоимунизирало е производна форма на самоимунизирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. самоимунизирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

самоимунизирало е производна форма на самоимунизирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. самоимунизирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

самоимунизирало е производна форма на самоимунизирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).