самовъзстановило

Речник на българския език

1. самовъзстановило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самовъзстановило е производна форма на самовъзстановя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самовъзстановило — мин. деят. св. прич. ср. р.

самовъзстановило е производна форма на самовъзстановя (мин. деят. св. прич. ср. р.).