саботаж

Речник на българския език

сабота̀ж съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. саботажи, (два) саботажа, м. Умишлено вредителство (изразено в повреждане на машини, небрежна работа и др. ) с цел да се разстрои дейността на предприятие, учреждение и др. Извършвам саботаж. Замислям саботаж. ____ прил. саботажен, саботажна, саботажно, мн. саботажни.

Грешни изписвания (4)

  • саботаш
  • сабуташ
  • съботаш
  • събуташ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-бо-таж
непълен член са-бо-та-жа
пълен член са-бо-та-жът
мн.ч. са-бо-та-жи
членувано са-бо-та-жи-те
бройна форма са-бо-та-жа
звателна форма