противоречало

Речник на българския език

1. противоречало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

противоречало е производна форма на противореча (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. противоречало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

противоречало е производна форма на противореча (мин. деят. несв. прич. ср. р.).